การวิเคราะห์การเดินเพื่อการเดินเป็นการประเมินเฉพาะทางที่ตรวจสอบกลไกของรูปแบบการเดินของแต่ละบุคคล โดยมุ่งเน้นไปที่ลำดับการเคลื่อนไหว การกระจายแรงกด และการทำงานของข้อต่อในระหว่างวงจรการเดิน การวิเคราะห์นี้ใช้เครื่องมือต่างๆ เช่น แผ่นวัดแรงกด กล้องจับการเคลื่อนไหว และเซ็นเซอร์แรง เพื่อรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณ จากนั้นจึงนำไปประมวลผลเพื่อประเมินพารามิเตอร์ต่างๆ เช่น ความยาวก้าว ความกว้างของช่วงก้าว รูปแบบการลงเท้า และจังหวะของแต่ละช่วงการเดิน (การลงส้นเท้า การก้าวกลางลำตัว การก้าวปลายเท้า) เป้าหมายคือการระบุรูปแบบการเดินที่ปกติและผิดปกติ เพื่อให้เข้าใจถึงการทำงานของระบบกล้ามเนื้อและโครงกระดูกในระหว่างกิจกรรมพื้นฐานประจำวันนี้ ในทางคลินิก การวิเคราะห์การเดินเพื่อการเดินถูกนำมาใช้เพื่อวินิจฉัยภาวะที่ส่งผลต่อการเคลื่อนไหว เช่น โรคเส้นประสาทส่วนปลายอักเสบ โรคข้อเข่าเสื่อม หรือปัญหาการฟื้นตัวหลังการผ่าตัด ตัวอย่างเช่น ผู้ป่วยที่กำลังฟื้นตัวจากอาการข้อเท้าแพลงอาจมีช่วงการยืนที่สั้นลงที่ด้านที่ได้รับผลกระทบเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด ซึ่งการวิเคราะห์นี้สามารถวัดปริมาณเพื่อใช้เป็นแนวทางในการฝึกฟื้นฟูสมรรถภาพได้ ข้อมูลยังช่วยให้แพทย์ออกแบบการแทรกแซงที่ตรงเป้าหมาย เช่น การสั่งใช้อุปกรณ์พยุงข้อเพื่อแก้ไขภาวะเท้าคว่ำลงมากเกินไป หรือการแนะนำการฝึกการทรงตัวเพื่อแก้ไขปัญหาความไม่มั่นคง การวิเคราะห์การเดินสำหรับการเดินยังมีประโยชน์ในกีฬาและฟิตเนส ซึ่งแม้แต่ความไม่มีประสิทธิภาพเพียงเล็กน้อยก็อาจส่งผลต่อประสิทธิภาพหรือเพิ่มความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บได้ ตัวอย่างเช่น ผู้ที่เดินด้วยระยะก้าวที่แคบอาจได้รับแรงกดที่หัวเข่าเพิ่มขึ้น ในขณะที่แรงกระแทกที่ส้นเท้ามากเกินไปอาจทำให้เกิดอาการปวดหน้าแข้งได้ ด้วยการระบุรูปแบบเหล่านี้ โค้ชหรือผู้ฝึกสอนสามารถแนะนำการปรับเทคนิคเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและลดแรงกด นอกจากนี้ การวิเคราะห์นี้ยังใช้ในสรีรศาสตร์และการออกแบบรองเท้า เพื่อให้มั่นใจว่ารองเท้าเดินมีการรองรับที่เหมาะสมโดยพิจารณาจากจุดกดทับและรูปแบบการเคลื่อนไหวทั่วไป ซอฟต์แวร์ที่ใช้ในการวิเคราะห์การเดินสำหรับการเดินจะสร้างภาพข้อมูล เช่น แผนที่แรงกดและกราฟมุมข้อต่อ ทำให้ง่ายต่อการสื่อสารผลการวิจัยไปยังผู้ป่วย นักกีฬา หรือนักออกแบบ การวิเคราะห์นี้ให้พื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับการพัฒนาความคล่องตัว ความสะดวกสบาย และประสิทธิภาพในชีวิตประจำวัน โดยการแบ่งกลไกที่ซับซ้อนของการเดินออกเป็นองค์ประกอบที่วัดได้