Ganganalyse is een multidisciplinair vakgebied dat de mechanica van het menselijk lopen en hardlopen bestudeert, waarbij biomechanica, anatomie en techniek worden gecombineerd om bewegingspatronen, spieractiviteit en gewrichtsfuncties te evalueren. Deze systematische beoordeling omvat het verzamelen en interpreteren van gegevens over verschillende aspecten van de gang, zoals staplengte, pasfrequentie, voetgrondpatroon, drukverdeling en de bewegingsomvang van de onderste extremiteiten. Ganganalyse wordt in klinische instellingen gebruikt om bewegingsstoornissen te diagnosticeren, in de sportwetenschap om de sportprestaties te verbeteren, en in de revalidatie om de voortgang na een blessure of operatie te monitoren. Het proces van ganganalyse begint doorgaans met visuele observatie, gevolgd door kwantitatieve metingen met behulp van geavanceerde hulpmiddelen zoals bewegingsregistratiesystemen, drukplaten, krachtmetingssystemen en elektromyografie (EMG)-apparatuur. Bewegingsregistratiesystemen volgen de positie van markeringen die op belangrijke anatomische punten zijn aangebracht, waardoor 3D-modellen van gewrichtsbewegingen worden gegenereerd. Drukplaten registreren de verdeling van de kracht over de voet tijdens het contact met de grond, terwijl krachtmetingssystemen de grondreactiekrachten meten die het lichaam naar voren stuwen. EMG-apparatuur monitort spieractiviteit en geeft aan wanneer en hoe intens spieren samentrekken tijdens de gangcyclus. Deze gegevens worden geanalyseerd om afwijkingen van normale gangpatronen vast te stellen, wat inzicht kan geven in onderliggende aandoeningen. Bijvoorbeeld: excessive pronatie (naar binnen rollen van de voet) tijdens de midstance-fase kan wijzen op platte voeten of zwakke boogsteunspieren, terwijl een verkorte zwenkfase aan één zijde pijn of neurologische beperkingen kan signaleren. In de klinische praktijk helpt ganganalyse bij het bepalen van de juiste behandeling, zoals het voorschrijven van orthoses, fysiotherapeutische oefeningen of chirurgische ingrepen. Voor atleten identificeert het inefficiënties in de hardlooptechniek die tot blessures kunnen leiden, zoals te grote passen of onevenredige gewichtsverdeling, en maakt het het mogelijk om correctieve trainingsprogramma's te ontwikkelen. Ganganalyse speelt ook een rol in de ergonomie, bijvoorbeeld bij de ontwikkeling van schoeisel, protheses en hulpmiddelen om mobiliteit en comfort te verbeteren. Door de complexe interacties tussen het musculoskeletale systeem en de omgeving tijdens de voortbeweging te kwantificeren, levert ganganalyse een wetenschappelijke basis voor het begrijpen van menselijke beweging en draagt het bij aan vooruitgang in de gezondheidszorg, sportprestaties en human factors engineering.