Biyomekanik yürüyüş, insan yürüyüşünü ve koşmasını yöneten mekanik prensiplerin incelenmesidir; bu prensipler kas-iskelet sistemi içinde kuvvetlerin, hareketlerin ve enerji transferlerinin etkileşimini inceleyerek hareketi üretir. Bu alan, fizik, mühendislik ve anatomi kavramlarını birleştirerek yürüyüş döngüsünün kinematiğini (hareket) ve kinetiğini (kuvvetler) analiz eder; kemiklerin, eklemelerin, kasların ve tendonların verimli hareketi oluşturmak üzere birlikte nasıl çalıştığına dair bilgi sağlar. Biyomekanik yürüyüşteki temel araştırma alanları arasında eklem açılarının analizi, yer tepki kuvvetleri, kas aktivasyon paternleri ve yürüyüş döngüsünün her aşamasında (topuk temasından parmak uçlarına kadar) enerji tasarrufu yer alır. Örneğin topuk teması sırasında ayak bileği şoku emmek amacıyla dorsofleksiyona uğrar, diz ise vücut ağırlığını yumuşatmak için fleksiyona uğrar; bu durum farklı eklemelerin kuvvetleri yönetmek amacıyla nasıl koordine çalıştığını gösterir. Kinetik olarak biyomekanik yürüyüş, yer üzerinde uygulanan dikey, yatay ve ortosagittal düzlemdeki kuvvetleri inceler; bunlar itme ve dengeyi etkiler. Kuvvet plakaları kullanılarak ölçülen yer tepki kuvvetleri, vücut ile çevre arasındaki etkileşimi gösterir; topuk teması ve parmak uçlarında oluşan zirveler sırasıyla şok emme ve itme için gösterge niteliğindedir. Elektromiyografi ile izlenen kas aktivasyon paternleri, gastroknemius ve tibialis anterior gibi kasların ayak hareketini kontrol etmek ve dengeyi korumak amacıyla nasıl kasıldığını gösterir. Biyomekanik yürüyüş aynı zamanda normal paternlerden sapmaların – aşırı pronasyon, topallama veya kısalan adımlar gibi – verimsizliklere, ağrıya veya yaralanmalara nasıl yol açabileceğini de inceler. Örneğin orta destek fazında fazla pronasyon plantar fasyaya olan stresi artırabilir ve plantar fasyitise neden olabilir; buna karşın asimetrik yürüyüş bel ya da kalça bölgelerinde zorlanmalara yol açabilir. Bu mekanik ilişkilerin anlaşılması, ortezler, fizik tedavi egzersizleri veya ayakkabı modifikasyonları gibi müdahalelerin geliştirilmesi ve anormal yürüyüş paternlerini düzelterek fonksiyonu iyileştirmek açısından kritik öneme sahiptir. Araştırmada ve klinik uygulamalarda biyomekanik yürüyüş, tedavilerin etkililiğini değerlendirmek, yardımcı cihazlar tasarlamak ve spor performansını optimize etmek için bilimsel bir temel sağlar; bu nedenle sağlık hizmetleri, spor bilimleri ve rehabilitasyon alanlarında önemli bir disiplin olarak öne çıkar.